için küçük bir adım, duş odamızın her birinin önünde o kadar uzun süre bir tabure vardı ki, onlarsız hayatı neredeyse hiç hatırlayamıyorum. Onları düzenli olarak ayağımla yolumdan kaydırıyorum, ayak parmaklarımı bir kereden fazla vurdum ve küçük çocuğum bir adım dışkı olmadan lavaboya ulaşacak kadar yaşlı olana kadar günleri geri sayıyorum.
Scarlett minyon küçük bir şey, ayrıca iki yaşından önce eğitilmiş lazımlık, bu da ellerini “Mah Seff tarafından” yıkamaya başladığında temel yürümeye başlayan dışkı ile lavaboya bile ulaşamayacağını gösteriyor. Yaklaşık iki yıl boyunca, hem konuk duş odamızda hem de çocuk banyosundaki lavaboların önünde bu büyüleyici katlanır aparat vardı.
Oğlum, iki ve üç çeyrek yaş büyük, bu bebeklerden birinden biraz iyileşme ile iş bulabilirdi.
Dışkı yok, banyoda bağımsızlık yok, bu gerçekten takdir ettiğim ebeveynlik kilometre taşlarından biri. Küçüklerin ebeveynleri muhtemelen sadece çocuğunuzun “İdeal olacağım” dediğini hayal edebilir ve sonra anları daha sonra boş bir mesane, temiz ve yıkanmış ellerle döndürür. Gerçekten büyülü.
Restoranlarda, havaalanlarında ve perakende mağazalarında, duş odası kullanımı, çocuğun batmaya garip bir şekilde kaldırılmasını içerir. (Genellikle “Beni tezgahın içine parçalıyorsunuz!” Şikayetleri izledi.) Â Yani, ailemi ziyarete gittiğimizde, bir duş odası taburesinin onlar tarafından sunulduğunu çok takdir ediyorum. Heather, arabayla gittiklerinde, elbette biriyle seyahat eder, çünkü otel odası banyoları genellikle bir dışkı sunmaz. (Bu yüzden düz katlanan bu küçük tabureyi seviyor.)
Her gün hangi temel araçları yararlı buluyorsunuz? Ebeveynlerinizin evlerini onlarla donattınız mı?
İlgili: Bireyselleştirilmiş bir tabure boyadığımda veya belki “boyanmamış”